Türkiye Kadın Dernekleri Federasyonu Akdeniz Bölge Temsilcisi Av.Sinem Keskin, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü öncesi yaptığı açıklamada, kadınların 8 Martlara, 25 Kasımlara sıkıştırılmış günlerin ve yılların yetmeyeceğine dikkat çekerek, “Artık kadın çağının başlaması gerekiyor” dedi.

“Her yıl olduğu gibi bu yıl da tüm dünya 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününü kutluyor. (muyuz?) Günü gelmeden telefonlarımıza alışveriş ve  indirim mesajlarıyla yaklaştığını anladığımız 8 Mart...Biz kadınlar nasıl ve nerede kutluyoruz biraz yakından bakalım.” Diyen Av.Keskin şu açıklamayı yaptı:

“EVDEYİZ : Görünmeyen en büyük emek olan ev içi çalışmayla ,  çocuk, yaşlı , engelli bakımıyla ilgilenmekten evden çıkamıyoruz, toplumsal cinsiyet rolleri gereği işbölümü yapamıyoruz veya gereği gibi yapamıyoruz. Bakıma muhtaç yakınlarımıza ücretsiz destek alamıyoruz. Pandemi , deprem gibi felaket dönemlerinde önce kadınlar çalışmayı bırakmak zorunda kaldılar veya işten çıkarıldılar. Sadece bununla kalmayıp şiddetle de en çok evde karşılaştık. Türkiye Kadın Dernekleri Federasyonunun Ev içi Şiddet Acil Yardım hattına 2024 yılında 3908 çağrı geldiği , 939 kayıt açıldığı ve bunlardan 638 vakanın ev içi şiddet olduğu açıklandı. 2025 yılı Ocak ayında 38 kadın erkekler tarafından katledildi. Cumhurbaşkanı 2025 yılını aile yılı ilan ederek aile kurumunun güçlendirilmesine yönelik bir dizi çalışma başlatırken kadınları görmezden gelmeye ve ev içi şiddete mahkum etmeye devam etti.

BALKONDAYIZ, PENCEREDEYİZ : Ayda ortalama 2-3 defa gazete haberlerinde gördüğümüz gibi biz kadınlar sebepsizce yüksekten düşüyoruz !! (atılıyor/itiliyoruz) 2021-2022 yıllarında iki yılda 93 kadın!! Kader değil, dikkatsizlik değil yüzlerce şüpheli ölümden sadece bir kısmını görüp duyuyoruz.

İŞTEYİZ : Tabi önce iş bulmakla başlıyor herşey. Çünkü TÜİK Ocak 2025 işsizlik oranı erkeklerde 6,5 iken kadınlarda 12,1 olarak açıklandı. Yine TÜİK’in Kasım 2024 Hanehalkı İşgücü Araştırması sonuçlarına göre düzenlenen DİSK-AR (Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu Araştırma Merkezi) incelemsinde geniş tanımlı kadın işsizliğinin ise 38,31 ile tarihi zirvede olduğunu paylaştı.  Kadın olduğumuz için henüz iş görüşmelerinde elenirken, bulduğumuz işlerde ise aynı işte çalışan erkeklerden daha az ücretle , kayıt dışı çalışmak zorunda bırakılıyoruz, işyerinde  mobbing/psikolojik taciz, cinsel tacize uğruyoruz. Bu arada hamilelik nedeniyle işten çıkarılan kız kardeşlerimizi de unutmuyoruz.

SOKAKTAYIZ : Şiddete, tacize veya tecavüze uğrama ihtimali hep aklımızda, arkamızı kollayarak , hep hızlı adımlarla , hep aceleci, hep yetişmeye çalışarak aslında kaçarak yürüdüğümüz sokaklardayız.

ADLİYEDEYİZ : Mahkemede o saatte ne işimiz vardı , ne giymiştik,   niye eğlenmeye gitmiştik , niye alkol almıştık , havadaki neme, masadaki yemeğe sinirlenip uçan kuştan tahrik olan erkek zihniyetini bir de biz niye uyandırmıştık??!! Niye diye diye mağdur olarak girdiğimiz adalet aradığımız saraylardan neredeyse şüpheli olarak çıkıyoruz.

SİYASETTEYİZ : Ancak evdeki sorumluluklardan arta kalan ve erkeklerin izin verdiği, sınırlarını çiziği alanda ve ölçüde yer buluyoruz. Meclis’te kadın milletvekili oranı  20 ve bakanlıklarda ise 5 civarında kalması bize bahşedilen yeri gösterse de kadınların bununla yetinmeyeceğini yine kadınlar gösterecek.

YENİ KAVRAMLARDAYIZ : Düşünün ki ‘kadın  yoksulluğu’ dediğimiz yoksulluğun kadın olma hali başlı başına sorun. Çünkü toplumsal cinsiyet eşitsizliği, cinsiyetçi iş bölümü kadınların çalışma hayatında yer almasının , gelir ve tüketimin yanında yeterli gıdaya, sağlığa, adalete erişim gibi koşullarını da etkilediğini ve bu etkilerin erkeklere oranla kadınları çok daha derin şekilde yoksulluğa mahkûm ettiğini görüyoruz.

Bütün bunların sayesinde (!) ve neticesinde 2024 yılı Dünya Ekonomik Forumu’nun 2024 yılı Küresel Cinsiyet Uçurumu Raporuna göre, cinsiyet eşitliğine ulaşmak için 134 yıl daha gerekiyor. Bu endekse göre Türkiye 146 ülke arasında 127. sırada bulunuyor. Bizi kıskanan(!) Avrupa ülkeleri arasında sonuncusuyuz ve hatta sadece Avrupa ülkelerinin değil Suudi Arabistan, Nijerya, Bahreyn, Çin, Uganda, Etiyopya’nın da gerisinde kaldık. Yine bu forumda toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanması için, hükümetlerin ve iş dünyasının hem kaynakları hem de zihniyetleri, toplumsal cinsiyet eşitliğinin adil ve sürdürülebilir büyümenin bir koşulu olarak benimsendiği yeni bir ekonomik düşünce yapısına doğru kaydırılması gerektiğini açıkça ortaya koydu.

Ne yapmalı ?

Öncelikle kadın olarak hayatta kalabilmemiz, şiddetten arınmış, eşit haklara sahip bir yapı kurmamız gerekiyor. Bunun için hemen şimdi İstanbul Sözleşmesinin istisnasız,  fakatsız,  her yönüyle uygulanması, 8 Martlara, 25 Kasımlara sıkıştırılmış günler, yıllar yetmez artık kadın çağının başlaması gerekiyor. Güçlü ve sağlıklı aile olmanın yolunun her alanda eşit haklara sahip ve haklarını kullanabilen, güçlü kadınlardan geçtiğini görmemiz, kadını yok sayan iyice güçsüzleştiren aile yılı denilen gölgeden kurtulmamız gerekiyor.

Herkese ve herşeye rağmen:

‘KADINLAR VARDIR’

Biz varız,  biz her yerdeyiz, dayanışma ve mücadeleyle yolumuza devam ediyoruz.”